‘n Gedig
Dit is nie net ’n dans nie, dit’s ons storie,
’n klop van harte, ’n eeue oue glorie.
In sirkel om die vuur, hand aan hand,
die voete beweeg, soos diere oor die land.
Ons boots die bok, die meerkat en bobbejaan,
’n jagter se triomf, ’n oorwinning behaal.
Die vlinders fladder, die pou maak sy draai,
die voëls in die lug, liefdespel in elke swaai.
Die askoek slaan, vinnig en sekuur,
die regtervoet hoog, soos ons voorgeslagte se vuur.
Dis nie die “Rieldans” van vreemde oewers nie,
maar die Ikhaba râ, ons trots, ons dans.
“Hoed van Springbokvel!” – ons voorvaders het dit gebring,
’n simbool van ons mense, ’n ritme wat bly sing.
Nou dans die jonges, met energie en krag,
want in hul voete leef die verlede sag.
Ek, ou Oom !Sugani, kan nie meer soos tevore spring,
maar ek dra die stories wat die grond laat sing.
Laat die wêreld weet, laat hulle verstaan,
ons Ikhaba râ is waar ons lewe begin het staan.
Moet nooit die naam verloor, moet nooit vergeet,
dis ons erfenis, ons dans, ons volk se gebed.
Dus dans, my kinders, dans vol trots,
want in die Ikhaba râ lê ons nalatenskap se trots
Obe Phillips