PREEK VROUEDAG 8 AUGUSTUS 2025 – HUISGESIN VAN GOD

VROUEDAG 8/8/2025 PRISCILLA EN AQUILA – MERKWAARDIGE EGPAAR

ROMEINE16 vers 3 & 4: “Ek stuur groete vir Priscilla en Aquila. Hulle werk saam met my vir Christus Jesus. Hulle het my lewe gered, maar hulle het toe amper self gesterf. Ek en die gemeentes sê dankie dat hulle my lewe gered het. 

GEBED VOOR DIE SKRIFLESING

Hemelse Vader, U Woord is ‘n lamp vir ons voete en ‘n lig op ons pad. Wanneer ons nou luister na die getuienis van gelowiges soos Priscilla en Aquila, bid ons dat U Gees ons harte ontvanklik sal maak. Leer ons hoe om as huishoudings van geloof te leef in ‘n wêreld vol uitdaging en nood. Seën die lees en verkondiging van U Woord tot opbou van ons geloof. In Jesus se Naam. Amen.

INLEIDING

Wat maak van ‘n huis ‘n tuiste? Nie die bakstene, meubels of selfs nie eens die mense nie, maar geloof, liefde en toewyding aan God. In Romeine 16 noem Paulus ‘n merkwaardige egpaar: Priscilla en Aquila. Hierdie twee het nie net saam gewerk en gewoon nie – hulle het saam God gedien. Hulle huis was nie net ‘n plek van rus nie, maar ‘n ruimte van bediening.

In vers 3 tot 5 sê Paulus: “Groete aan Priscilla en Aquila, my medewerkers in Christus Jesus. Hulle het vir my lewe hulle eie lewens op die spel geplaas. Ek is hulle dankbaar, nie net ek nie, maar ook al die gemeentes van die heidene. Groet ook die gemeente wat in hulle huis bymekaarkom.”

Dis ‘n huis van geloof. ‘n Huis van opoffering. ‘n Huis van gasvryheid. En dis juis hierdie drie eienskappe wat ons vanoggend saam gaan oordenk: Hulle was ‘n huishouding van gelowiges, hulle was ‘n huishouding met laste, en hulle was ‘n huishouding van seën.

Mag ons, deur hulle voorbeeld, weer ontdek wat dit beteken om as huishoudings van geloof te leef in ons tyd.

HULLE WAS ’N HUISHOUDING VAN GELOWIGES

Wanneer Paulus Priscilla en Aquila groet, noem hy hulle “my medewerkers in Christus Jesus”. Hierdie twee mense is nie net getroud nie – hulle deel ‘n geloofsverbintenis wat hul hele lewens rig.

Die huis waarin hulle woon, is ‘n gemeente. ‘n Kerk-in-die-huis. Hulle huis is oop, nie net vir mekaar nie, maar vir die liggaam van Christus. In ‘n tyd waar daar nie groot kerkgeboue of formele strukture was nie, het die huiskerk – soos in hulle huis – die geestelike sentrum van geloofsgemeenskappe gevorm.

Hulle was ‘n huishouding van gelowiges. Hulle het saam gewerk (as tentmakers), saam aanbid, saam getuig, saam gegroei. Hulle geloof was nie beperk tot ‘n Sondag nie. Dit was verweef met hulle daaglikse bestaan.

Hoe lyk ons huise vandag? Is dit plekke van geloof? Word daar gebid? Word daar gasvryheid geleef? Word daar ruimte gemaak vir aanbidding en die bediening van ander?

Ons leef in ‘n tyd waar geloof maklik privaat en persoonlik word. Maar Priscilla en Aquila wys: geloof is gemeenskaplik. Geloof leef in die huis. Geloof leef saam.

Mag ons huise ook so wees: plekke waar Christus sentraal is, waar ander welkom voel, waar kinders leer om Jesus lief te hê, en waar die Heilige Gees kan werk. ‘n Huishouding van geloof begin by die hart, maar dit vorm die hele huis.

HULLE WAS ’N HUISHOUDING VAN SEËN

Paulus skryf: “Hulle het vir my lewe hulle eie lewens op die spel geplaas.” Hierdie sin gee ons ‘n blik in die opoffering en gevaar waarin Priscilla en Aquila hulle bevind het.

Ons weet nie presies wat gebeur het nie, maar dit is duidelik dat hulle nie gehuiwer het om hulle eie veiligheid in gevaar te stel vir die saak van Christus en ter wille van Paulus nie. Hulle huis en hul lewens was oop vir risiko – nie uit roekeloosheid nie, maar uit liefde.

Dis belangrik om te weet: ‘n huis van geloof beteken nie ‘n lewe sonder swaarkry nie. Hulle het verhuisings beleef (weg uit Rome weens vervolging), hulle moes aanpas, opoffer, en in verskillende kontekste getuig. Hulle het gely ter wille van die evangelie.

Hoeveel huishoudings vandag dra nie ook laste nie? Finansieel, emosioneel, geestelik. Gesinne dra pyn, onsekerheid, siekte, verlies. Maar ons kan leer by Priscilla en Aquila: God werk juis deur huise wat bereid is om Hom te vertrou ten spyte van swaarkry.

Jou huis hoef nie perfek te wees nie. Jou lewe hoef nie pynvry te wees nie. Maar as Christus daar is, is daar hoop, is daar krag. Jou huishouding kan, selfs in die swaar, ‘n getuienis wees. Priscilla en Aquila wys: geloof dra ook in die storm. En in die dra van laste, bring God lig en seën.

HULLE WAS ’N GESEENDE HUISHOUDING

Paulus voeg by: “Ek is hulle dankbaar, nie net ek nie, maar ook al die gemeentes van die heidene.” En dan: “Groet ook die gemeente wat in hulle huis bymekaarkom.”

Hulle huis was ‘n bron van seën. Nie net vir Paulus nie, maar vir baie. Dis amper asof hulle huis ‘n geestelike spilpunt geword het – ‘n plek van rus, van lering, van gebed, van aanvaarding.

Die vroeë kerk het grootliks gedy danksy sulke huise. Sonder geboue en salarisse het die gemeente gefloreer binne vier mure waar Christus aanbid is. Priscilla en Aquila het nie net hulle huis gegee nie; hulle het hulle harte gegee. En dit het ‘n impak gehad op gemeentes regoor die wêreld.

Vandag het God steeds sulke huishoudings nodig. Mense wat hul huise oopstel vir Bybelstudie, vir kinders, vir tieners, vir gebedsbyeenkomste. Mense wat weet: hierdie ruimte behoort aan God, en mag deur Hom gebruik word.

En verder: ons kan ook ander huise seën. Deur gebed. Deur ondersteuning. Deur omgee. ‘n Huishouding van geloof word ‘n bron van seën wanneer Christus daarin sentraal is en wanneer mense bereid is om te deel.

Mag ons almal sulke seënbringende huise wees. En mag ons nie moeg word om ander ook te ondersteun en op te hef nie. So bou ons saam aan God se koninkryk, een huis, een gesin, een verhouding op ‘n slag.

 SAMEVATTING

Vandag het ons stilgestaan by Priscilla en Aquila – ‘n egpaar wie se huis en lewens ‘n voorbeeld is van wat dit beteken om ‘n “huishouding van geloof” te wees.

Hulle was allereers gelowiges, diep verbind aan mekaar en aan Christus. Hulle het saam God gedien, saam die evangelie geleef. Hulle het ‘n huis vol geloof gebou.

Tweedens was hulle draers van laste. Hulle het gevaar gestaan, moes vlug, en het baie opgeoffer. Maar hulle het nie teruggestaan nie. Hulle het in gehoorsaamheid volgehou, al was dit moeilik.

En derdens: hulle was ‘n seën. Vir Paulus. Vir gemeentes. Vir almal wat deur hulle huis gehelp, genees of versterk is. ‘n Huis wat geanker is in Christus word altyd ‘n seënbaken vir ander.

Mag ons dieselfde strewe hê. Dat ons huise nie net plekke van rus en kos is nie, maar van geloof, hoop en liefde. Dat ons mense sal wees wat saamwerk in Christus. Dat ons ook, soos Priscilla en Aquila, ‘n geestelike nalatenskap sal los wat ver buite ons vier mure reik. AMEN

GEBED NA DIE PREEK

Here ons God, dankie vir die getuienis van Priscilla en Aquila. Dankie dat U gewone mense gebruik het om buitengewone werk in U koninkryk te doen. Ons bid vandag vir elke huis, elke gesin, elke persoon hier teenwoordig. Mag ons ook huishoudings van geloof wees: plekke waar U geëer word, waar mense welkom voel, en waar seën uitvloei.

Here, ons dra ook ons laste voor U. U weet van die pyn, die bekommernisse, die uitdagings. Gee ons u genade en krag om aan te hou glo en dien, al is dit moeilik. Gebruik ons, Here. Maak van ons seënbronne in ons gemeenskap. En mag U Naam verheerlik word in ons huise, ons verhoudings, en ons lewens.

In die Naam van Jesus Christus bid ons dit. AMEN

SEËNBEDE

Die genade van ons Here Jesus Christus, die liefde van God ons Vader, en die gemeenskap van die Heilige Gees sal met julle wees en bly – dat julle huise en lewens mag getuig van geloof, hoop en liefde. AMEN