31/8/2025 PREEK – KAN GOD NOG WERK IN ’N KERK WAT MENSE VERSTOOT?
Rigters 10 verse 1 tot 6 en 11 verse 1 tot 3 “Jefta was ‘n seun van Gilead. Hy was ‘n dapper soldaat. Sy ma was ‘n prostituut, maar sy pa was Gilead. Gilead se vrou het ook vir hom seuns in die wêreld gebring, en toe hulle grootword, het hulle vir Jefta weggejaag en vir hom gesê: “Jy mag nie van ons pa erf nie, want jy is die kind van ‘n ander vrou.” Toe vlug Jefta van sy broers af weg en gaan woon in Tob. ‘n Klomp leeglêers het hulle by Jefta geskaar en saam met hom gegaan…”
Gebed voor die Skriflesing
Here, ons kom vanoggend met verwagting na U Woord. Maak ons harte ontvanklik vir U stem. Laat U Woord helder skyn, bring insig en bekering. Vorm ons deur U Gees en laat ons Christus, ons Regter en Verlosser, daarin sien. Amen.
Inleiding
Geliefde Bloglesers, die boek Rigters is nie ’n maklike boek om te lees nie. Dis vol bloedige oorloë, morele verval en godsdienstige chaos. Ons sien ’n volk wat keer op keer van God af wegdraai, en tog sien ons elke keer: God gee hulle nie prys nie.
Twee regters – Tola en Jaïr – word genoem in Rigters 10, maar wat uitstaan is nie hulle prestasies nie, maar die volk se volgehoue hartkoppigheid. En dan, in hoofstuk 11, maak ons kennis met Jefta – ’n buitestander, ’n verwerpte buite – egtelike kind, deur sy eie mense verstoot. Maar God gaan hom gebruik.
Die boodskap van Rigters is nie net geskiedenis nie. Dis ’n spieël vir die kerk vandag. Wanneer die kerk haar roeping versaak, wanneer goeie leiers uitgeskuif word, wanneer alles hopeloos lyk – dan wys God sy krag. Want Jesus is die ware Regter, wat nie net oordeel nie, maar red.
God se genade volhard, al is mense onwaardig
Tola en Jaïr was twee regters wat God opgerig het in ’n tyd toe Israel glad nie na Hom geroep het nie. Geen gebed, geen bekering – net afvalligheid. En tog, in sy verbondstrou, rig die Here leiers op. Waarom? Omdat Hy getrou bly, al is ons ontrou.
Van Tola hoor ons min, net dat hy 23 jaar regeer het. Van Jaïr hoor ons dat hy seëninge ontvang het – 30 seuns, elkeen met ’n donkie en ’n dorp – simbole van eer, invloed en stabiliteit. God het hulle geseën, ten spyte van die volk se geestelike toestand.
Hierdie deel van Rigters leer ons dat God nie wag vir ons om waardig te wees nie. Sy genade is nie ’n beloning vir goeie gedrag nie, maar ’n uitdrukking van sy verbondsliefde. Hy bly roepend, waaksaam, genadig.
Vir ons as kerk vandag is dit ’n belangrike les. Ons is geneig om God se werk te meet aan ons prestasie, of aan ons gevoel van waardigheid. Maar God se werk gaan voort, want sy karakter is goed. Selfs wanneer kerke leeg raak, selfs wanneer gelowiges afkoel – God los nie sy mense nie.
Tola en Jaïr is tekens van ’n God wat nie moeg word om genade te wys nie. Sy barmhartigheid is groter as ons onwaardigheid. Christus is die volmaakte vervulling hiervan: Hy kom nie vir die regverdiges nie, maar vir sondaars. En Hy gee wat ons nooit kan verdien nie – verlossing.
God ontbloot die kerk se huigelary
In Rigters 11 ontmoet ons Jefta. ’n Man met ’n gebroke agtergrond – sy moeder was ’n prostituut. En toe hy grootword, stoot sy broers hom uit. “Jy het nie deel aan die erfenis nie,” sê hulle. En die ouderlinge? Hulle kyk toe. Selfs hulle – die leiers van die volk – stem saam met sy uitsluiting.
Maar wat sien ons? Die volk wat so vinnig was om Jefta uit te sluit, leef self in diepe sonde. Hulle buig voor afgode, pleeg geestelike egbreuk en minag die verbond met God. En tog verbeel hulle hul dat hulle regverdig is – deur die wet selektief toe te pas en ander te veroordeel.
Dis huigelary. Hulle gebruik die wet as ’n dekmantel vir trots en vrees – en hulle sluit iemand uit wat God nog gaan gebruik. Hoe dikwels doen die kerk vandag dieselfde? Ons kerlike tug praktyke? Ons meet mense aan hul verlede, hul gesin, hul “status” – maar vergeet dat God nie kyk soos mense kyk nie.
Jefta se verhaal herinner ons aan Jesus – die Een wat verwerp was deur sy eie mense verwerp, en tog deur God gekies. Die ware heiligheid is nie net uiterlike korrekte gedrag nie – dis ’n hart wat buig voor God, wat weet van genade.
Laat ons waak teen selfgeregtigheid. Want die kerk behoort ’n huis van genade te wees – nie ’n klub vir die sogenaamde suiweres nie. Christus, die ware Regter, sluit niemand uit wat in nederigheid tot Hom kom nie.
Christus: Die Verwerpte wat die Ware Verlosser is
Jefta is ’n voorsmaak van Christus. Hy is verstoot, verwerp, uit die gemeenskap gesit – en tog, toe die nood kom, draai dieselfde mense na hom toe: “Help ons!” En hy, ten spyte van alles, keer terug – om hulle te red.
Is dit nie presies wat ons Heiland gedoen het nie? “Hy het na sy eie mense gekom, en sy eie mense het Hom nie aangeneem nie” – maar tog het Hy aan die kruis gehang vir hulle (en vir ons). Christus, die verwerpte Regter, het gekom om te red – nie om te veroordeel nie.
Rigters wys ons telkens op hierdie patroon: mense faal, God red. Leiers is gebrekkig, maar God se plan misluk nie. En uiteindelik wys alles vorentoe na Christus – die een Regter wat nie net vyande oorwin nie, maar harte verander.
In Hebreërs 4 vers 9 lees ons: “Daar bly dus nog ’n sabbatsrus oor vir die volk van God.” Nie ’n tydelike vrede soos onder Tola of Jaïr nie – maar ewige rus, gevestig deur Christus. Deur sy kruis is ons afgode oorwin, ons sonde gedra, en ons toegang tot God oopgemaak.
Die kerk faal dikwels – maar Christus faal nooit. Wanneer ons ons hoop vestig op Hom, is ons nie net verlos uit die verlede nie, maar ook geroep tot ’n lewe van dankbare gehoorsaamheid. Hy is die Regter wat Ruïnes in Verlossing verander.
Samevatting
Liewe blogleser, die verhaal van Tola, Jaïr en Jefta is nie net ’n donker hoofstuk in Israel se geskiedenis nie. Dis ’n ligstraal van hoop vir elkeen wat voel dat alles verlore is. Dit herinner ons: God is getrou, al is ons nie.
Hy werk deur mense wat die wêreld afskryf. Hy gebruik verwerptes, gebrokenes, uitgeskotenes – want sy genade is groter as ons oordeel. En selfs wanneer die kerk self verkeerd optree – soos met Jefta – wys God: Ek het die laaste woord. Christus is die ware Regter. Nie ’n Regter wat kom om te straf alleen nie, maar een wat self die straf dra. Hy keer die oordeel van God om in vrede, die murasie of ruïne van sonde om in die herstel van genade.
So wat doen ons met hierdie boodskap? Ons buig in dankbaarheid. Ons ondersoek ons harte: sluit ek mense uit wat God dalk wil insluit? En ons kyk na Christus – die Verlosser wat elke verlore siel kan red. Mag ons, as Sy kerk, Sy hart weerspieël – vol waarheid, maar ook vol genade. Want Hy, en net Hy, kan ruïnes in verlossing verander. AMEN
Gebed
Heilige God, dankie dat U nie ons verwerping vir veroordeling gebruik nie, maar vir verlossing. U wys ons die leë pogings van selfregverdiging en nooi ons in U genade. Help ons om met nederige harte U regterstoel te eer, en te leef uit die oorwinning van Christus. AMEN
Seënbede
Mag Christus, die ware Regter en Verlosser, julle harte vul met rus, julle oë rig op sy genade, en julle lewens verander tot sy eer. Gaan in vrede en leef uit sy liefde. AMEN