PREEK 26/10/2025 DIE KRAAIE VAN DIE SPRUIT KRIT
1 KONINGS 17 v 2 tot 7 “…. Gaan hiervandaan af ooswaarts en gaan versteek jou in Kritspruit, anderkant die Jordaan. Jy kan water uit die spruit drink, en Ek het die kraaie beveel om daar vir jou te sorg…..”
Gebed voor Skriflesing
Ons Vader wat in die hemel is, ons aanbid U vandag as die Lewende God, die Een wat heers oor die hemel en die aarde. Ons harte is dikwels vol kommer en vrees, maar ons kom na U in die sekerheid dat U ons ken en vir ons sorg. Ons bid nou dat U deur u Heilige Gees ons ore sal oopmaak en ons harte sag sal maak. Mag u Woord oor Elia nie net ‘n ou storie wees nie, maar ‘n lewende getuienis van u krag en u genade vir elkeen van ons hier vandag. Open ons oë vir die dinge wat U ons wil leer. AMEN
INLEIDING
Geliefdes in die Here, dink vir ‘n oomblik aan u lewenssekuriteite. Wat is die dinge waaraan u vashou as die lewe onseker raak? Dalk is dit u werk, u bankrekening, u gesondheid, of die sekerheid van u familie en vriende. Ons bou ons lewens op hierdie dinge en glo dat solank dit standhou, ons veilig is.
Wanneer ons vir Elia in 1 Konings 17 ontmoet, ontmoet ons ‘n man van aksie. Hy het pas die magtigste man in Israel, koning Agab, gekonfronteer met die profesie van droogte. Hy staan in die kollig, ‘n held van God. En dan, onmiddellik ná hierdie hoogtepunt, gee God ‘n opdrag wat hom terugbring aarde toe skud. God sê: “Trek weg hiervandaan. Verlaat die jou preekstoel. Gaan skuil by ‘n stroompie in die wildernis.”
God wys partykeer Sy liefde vir ons deur ons geloof te skud. Hy neem ons doelbewus weg van daardie plekke en bronne waaraan ons te geheg geraak het, dinge wat ons onbewustelik begin vertrou het in plaas van Hom. Hy skep ‘n krisis om ons afhanklikheid te herdefinieer. Soos Elia moet ons alles agterlaat—die aansien, die relevansie, die mag—en ons moet leer dat ons sekuriteit nie lê op die verhoog of kansel nie, maar alleen in die bevel van die God wat ons roep. . Soms doen die Here dit ook met ons: Hy neem weg wat ons graag vashou—status, sekerhede, selfs goeie gawes—sodat ons leer om getrou te wees aan Hom alleen. Die pad van geloof begin dikwels met ’n verlies, maar eindig met ’n ontdekking: God is genoeg.
‘n MOEILIKE OPDRAG
Die Here se opdrag aan Elia is baie spesifiek: “Trek weg hiervandaan, gaan ooswaarts en gaan skuil by die spruit Krit wat in die Jordaan uitmond. Jy kan uit die spruit drink, en Ek het die kraaie beveel om vir jou daar kos te bring.”
Hierdie opdrag is moeilik om twee redes. Eerstens, die plek. Die naam Krit beteken “skeiding” of “afgesnyde plek.” God stuur Elia na ‘n plek van isolasie. Nadat hy in die koning se paleis was, moet hy nou in ‘n kloof gaan skuil, ver weg van die mense. Dit is moeilik vir die menslike gees om afgesny te wees, om stil te wees, om te wag. Ons hou daarvan om te presteer en gesien te word. Maar God het Elia nodig gehad in die stilte, in die onsigbare. Ons moet leer dat God ons soms in ons eie “Krit-oorde” plaas – ‘n tyd van siekte, ‘n moeilike finansiële seisoen, of ‘n tyd van werksverlies – om ons te leer dat die Woord van God, en nie die byval van mense nie, ons lewensbron is.
Tweedens, die metode van voorsiening. Kraaie? Kraaie was onrein diere volgens die Torah. Hulle was aasvreters, logies die laaste bron wat jy sou kies om kos te lewer. God vra van Elia om sy logika en sy kultuur ter syde te stel. Hy vra absolute vertroue, selfs al is die metode van voorsiening irrasioneel en onwaarskynlik. ‘n Moeilike opdrag is altyd ‘n geleentheid vir God om sy krag op ‘n nuwe manier te demonstreer, ver bo ons verwagtinge.
Dalk roep die Here jou ook van ’n lawaaierige plek na ’n verborgenheid—minder sigbaar, minder “vrugbaar” volgens jou maatstaf, maar juis daar vorm Hy jou. Die Here se leiding is nie altyd logies of gerieflik nie, maar dit is altyd wys. Ons taak is nie om alles te verstaan nie; dit is om te gaan waar Hy wys.
‘n BESONDERE BELOFTE
Midde-in die moeilike opdrag is daar ‘n besondere belofte. God sê nie: “Gaan na Krit, en jy sal dalk vind dat jy kan oorleef nie.” Hy sê: “Ek het die kraaie beveel om vir jou daar kos te bring.” Dit is ‘n absolute, selfversekerde bevel.
Dink aan die mag wat in hierdie woorde lê. God is nie net die God van Israel nie; Hy is die God van die natuur, die God wat selfs die onrein voëls kan roep om sy dienaars te voed. Die krag van die belofte lê in die Woord Ek – “Ek het die kraaie beveel.” Elia se voorsiening hang nie af van die kraaie se goeie bedoelings of hulle morele status nie. Dit hang af van God se Almag.
Dit is ‘n ongelooflike prentjie van God se toewyding aan sy kinders. Hy sal dinge gebruik wat onlogies en onmoontlik lyk om sy beloftes gestand te doen. Dink aan u eie lewe. Wanneer God voorsien in daardie onwaarskynlike werksonderhoud, deur daardie onverwagse geskenk van ‘n vreemdeling, of deur daardie onverklaarbare gemoedsrus te midde van ‘n krisis—dit is die kraaie van God wat u voed. Die belofte verseker ons dat ons Vader so toegewyd is aan ons welstand, dat Hy alle aardse en natuurlike wette sal omkeer om ons te bewaar. Wanneer die krisis groot is, is God se voorsiening dikwels onwaarskynlik groot.
STILLE GEHOORSAAMHEID
Die Bybelteks gee vir ons dan die mooiste reaksie wat ‘n mens kan hê op ‘n moeilike opdrag en ‘n besondere belofte: “Hy het toe gedoen wat die Here gesê het: hy het gaan bly by die spruit Krit wat in die Jordaan uitmond.”
Daar is geen verslag van Elia wat ‘n vergadering roep, ‘n twyfelende vrae vra, of ‘n alternatiewe plan beraam nie. Daar is geen verslag van hom wat kla oor die onrein kraaie of die eentonigheid van die plek nie. Hy het eenvoudig, stil, en onvoorwaardelik gehoorsaam. Dit is die kern van geloof in aksie. Geloof is nie om God te oorreed nie; geloof is om God se opdrag te aanvaar sonder om eers die hele plan te verstaan.
Baie van ons sukkel met uitgestelde of gedebatteerde gehoorsaamheid. Ons wil eers die waarom weet, die hoe sien, en die wanneer vasstel voordat ons beweeg. Maar ware Bybelse gehoorsaamheid is om onmiddellik en met ‘n sekere innerlike rustigheid op te staan en te gaan. Elia se stille gehoorsaamheid leer ons dat God nie ‘n verklaring skuld nie; Hy vra net geloof.
Hierdie gehoorsaamheid was ‘n daaglikse besluit: elke oggend opstaan en die kraaie verwag. Dit was ‘n gedissiplineerde lewe, waar die profeet daagliks sy vertroue moes hernu in die feit dat die onwaarskynlike kraaie, op ‘n onrein manier, brood en vleis sou bring. Elia het homself in God se wil berus, en God het hom daagliks onderhou.
HEMELSE ONDERWYS
Die lewe by Krit was ‘n tyd van perfekte voorsiening. Die kraaie was lojaal, en die water was volop. Maar dan kom vers 7, die groot wending in hierdie les: “Ná ‘n ruk het die spruit opgedroog, want daar was geen reën in die land nie.”
Hierdie is God se meesterklas in geloof. Waarom sou God die spruit laat opdroog? Die kraaie was nog daar, maar die water—die sekuriteit, die bron wat Elia kon sien—het verdwyn. God doen dit sodat Elia nie sy vertroue in die spruit of die kraaie sou plaas nie, maar slegs in die Voorsiener. God het hom geleer: “Elia, Ek kan kraaie gebruik, maar Ek is nie aan hulle gebind nie. Ek kan ‘n spruit gebruik, maar Ek is nie aan die water gebind nie. Ek is jou Bron, en wanneer een bron opdroog, sal Ek ‘n nuwe een aanwys.”
Dit is die Hemelse Onderwys wat ons vandag moet begryp. Wanneer iets wat God vir jou gegee het (dalk ‘n vriend, ‘n inkomste, ‘n geleentheid) weggeneem word, is dit nie ‘n teken dat God jou verlaat het nie. Dit is dikwels ‘n teken dat God jou wil skuif na die volgende vlak van vertroue. Hy laat die ou bron opdroog sodat jy nie jou veiligheid in die ding plaas nie, maar in Hom, die Ewige Lewende Water. Die droë spruit dwing Elia om sy oë op God te vestig, en sodoende word hy voorberei vir die volgende en selfs groter opdrag.
Samevatting
Die verhaal van Elia by die spruit Krit is nie net ‘n verslag van ‘n droogte nie; dit is ‘n bloudruk vir ons geloofslewe. Ons het gesien hoe God ons geloof skud deur ons te vra om van ons sekuriteite af te sien. Ons het sy absolute belofte van voorsiening gesien, al is die metode onwaarskynlik. Ons is gekonfronteer met Elia se stille, onvoorwaardelike gehoorsaamheid. En laastens het ons die Hemelse Onderwys gesien: God sal sy kraaie en sy spruite laat opdroog om te verseker dat ons Hom alleen aanbid.
U lewensbron is nie u omstandighede nie; dit is die Bevelvoerder van die omstandighede. U spruit kan opdroog, u kraaie kan wegbly, maar die Woord van God bly vir altyd staan. Hy is die God wat vir u sorg, in elke seisoen.
Waar roep God jou vandag om te wees? Is daar ‘n “Krit” in jou lewe – ‘n tyd van afgesonderdheid, wag, of onsekerheid – waarteen jy veg? My uitdaging aan u is dit: Kies vandag stille gehoorsaamheid. Moenie met God debatteer nie, maar gaan na die plek waarheen Hy jou roep. Vertrou Hom om jou te voed deur die onwaarskynlikste bronne. Wees gereed vir die Hemelse Onderwys, want wanneer die spruit opdroog, is dit net sodat God jou kan herinner dat Hy die volgende stap reeds beplan het. Vertrou die Voorsiener, nie die voorsiening nie. AMEN
GEBED
Vader, ons dank U vir die eerlike verhaal van u dienaar Elia. Ons dank U dat U ons dikwels na ons eie Krit-oorde stuur sodat ons U beter kan leer ken. Vergewe ons dat ons te dikwels ons geloof in die kraaie en die spruit geplaas het, en nie in U nie. Gee ons asseblief die genade vir stille gehoorsaamheid, die moed om elke dag op te staan en U te vertrou, selfs wanneer ons nie die volgende hoofstuk kan sien nie. Wees ons enigste Bron van hoop en voorsiening. Lei ons, Herder. AMEN
Seënbede
Die genade van ons Here Jesus Christus, die liefde van God, ons Vader, en die gemeenskap van die Heilige Gees, sal by u almal wees, u bewaar en u in u eie “Krit-oorde” voed, vandag en vir ewig. AMEN