PREEK 7/9/2025 GOD TROOS SY MOEDELOSE KIND
1 KONINGS 19 Verse 1 tot 21: …. Hy self het egter ‘n dagreis ver die woestyn in gegaan. Daar het hy onder ‘n besembos gaan sit en gewens hy gaan dood. Hy het gesê: “Nou is dit genoeg, Here! Neem my lewe, want ek is niks beter as my voorvaders nie.” Toe gaan hy lê en hy het daar onder die besembos aan die slaap geraak. …..
Gebed
Here ons God, U Woord is lig in die duisternis, rus vir die onrustige hart, en krag vir die moedelose siel. U ken ons dieper as wat ons onsself ken, en U spreek met liefde en waarheid. Wanneer ons nou uit U Woord lees, vra ons: Open ons harte soos U Elia se hart oopgemaak het in die stilte van die spelonk. Laat ons nie net hoor nie, maar verstaan. Nie net verstaan nie, maar glo. Nie net glo nie, maar gehoorsaam. Spreek, Here – want U kinders luister. In die Naam van Jesus Christus, AMEN
Inleiding
Ons lees in 1 Konings 19 van Elia – ’n profeet wat net voorheen met groot moed en oorgawe opgetree het teen die profete van Baäl. Hy het gebid dat vuur uit die hemel kom, en God het geantwoord. Die volk het gebuig. Die Here het oorwin. Elia het seker gedink: “Nou gaan die volk terugdraai na God.”
Maar toe… Jésébel, die koningin, stuur net een boodskap: “Ek gaan jou doodmaak.”
En hierdie profeet – dié man van vuur – hardloop vir sy lewe. Hy vlug na die woestyn. Hy wil nie meer lewe nie. Hy gaan lê onder ’n besembos en sê: “Dit is genoeg, Here. Neem my lewe.”
Klink dit dalk bekend? Selfs ná ons geestelike hoogtepunte kom daar tye van moedeloosheid – wanneer alles doelloos en sinloos voel. Wanneer jy nie meer kan nie.
Wanneer jy in die woestyn lê en sê: “Here, ek wil net rus.”
En dit is juis daar – nie op Karmel nie, nie in die skares nie, maar in die stilte van die spelonk – waar God kom, buig, en sê: “My kind, wat maak jy hier?” Vandag wil Hy ook met jou praat. Nie om te oordeel nie – maar om te troos.
God vra nie om ons prestasie nie – maar ons hart
Elia lê onder ’n besembos in die woestyn en sê: “Dit is genoeg, Here. Neem my lewe.”
Wat het van die dapper profeet geword? Is dit swakheid? Mislukking? Lafhartigheid?
Nee. Dis uitputting. Elia het alles gegee. Hy het gebid, geprofeteer, geroep… en die volk het tog nie verander nie. En nou soek hulle sy lewe. Maar let op wat God doen. Hy kom nie met oordeel of skande nie. Hy stuur ’n engel – met kos en water. Twee keer. Die engel sê nie: “Elia, jy is swak, staan op en wees ‘n profeet.” Hy sê: “Staan op en eet – die pad is te ver vir jou.” God gee nie vir Elia ‘n taak nie. Hy gee hom rus. Nie ’n opdrag nie – maar brood en water. God sê as’t ware: “Ek vra nie nou jou dade nie. Ek wil jou hart hê – jou eerlikheid, jou moegheid, jou moedeloosheid.”
Liewe Bloglesers, ons leef in ’n wêreld wat ons meet aan prestasie: Hoeveel jy bereik, hoe vinnig jy herstel, hoe sterk jy voorbly. Maar God se ritme is anders. Hy sê: “Kom na My toe, almal wat moeg en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.” Wanneer jy niks meer oor het om te gee nie – bring dan net jouself. God vra nie jou sukses nie. Hy vra jou hart.
En vir die moedelose hart bring Hy rus.
Moedeloosheid kan ons perspektief verdraai – maar God sien altyd verder
In die spelonk vra God vir Elia: “Wat maak jy hier?” Dis nie ’n bestraffing nie. Dis ’n uitnodiging: “Praat met My. Sê vir My hoekom jy so voel.” En Elia breek oop: “Ek het my ingespan vir U, maar U volk het U verbond verlaat… en ek alleen het oorgebly.”
Elia se moedeloosheid maak sy wêreld klein. Hy sê: “Ek is alleen. Niemand dien meer vir God nie. Alles was verniet.”
Maar hy is nie alleen nie. Daar is 7000 wat nie gebuig het nie. Obadja het reeds profete versteek. God se plan het nie tot stilstand gekom nie – Elia sien dit net nie.
Dít is wat moedeloosheid doen: Dit verdraai ons perspektief. Dit laat jou glo jy is alleen.
Dat daar geen toekoms is nie. Dat alles klaar is. Maar God sê: “Elia, jy is nie alleen nie. Ek werk nog. Ek het meer mense. Ek het ’n plan. En jy is nog deel daarvan.”
Liewe Blogleser, dalk is jy moeg van jare se gebed. Dalk voel jy soos Elia: “Ek het gegee, gegee… maar daar’s geen vrug nie.” God sê: “Jy sien dalk nie die hele prentjie nie – maar Ek wel.” Die donker spelonk is nie die einde nie. God se plan is groter as jou pyn. Sy werk gaan aan – selfs wanneer jy nie meer sien nie.
God het altyd ’n oorblyfsel – en Sy werk gaan aan
Elia het gedink alles is verby. Maar God sê: “Ek het vir My seweduisend mense laat oorbly wat nie voor Baäl gekniel het nie.” Dit is nie net ’n statistiek nie – dit is genade.
God sê: “My Kerk leef. Jy sien hulle nie, maar Ek ken hulle.”
God het altyd ’n oorblyfsel – mense wat getrou bly. Al is die getalle klein, die vlam brand steeds. En God het ’n pad vorentoe vir Elia: Hy moet Hasael, Jehu, en Elisa salf – die volgende skakel in God se plan. Elia het gedink sy bediening is klaar. Maar God sê: “Ek is nog besig. En jy is nog deel.”
Jy mag dalk dink: “Ek beteken niks meer nie. My tyd is verby. Ek het niks oor om te gee nie.” Maar God se werk is nie afhanklik van jou krag nie – net van jou oorgawe. Jy is dalk nie meer die een op Karmel nie – maar jy kan ’n mentor wees vir ’n Elisa. Jy is dalk nie op die voorgrond nie – maar jy is in God se hand. Moenie die woestyntyd verkeerd verstaan nie. Dis nie jou einde nie. Dis die plek waar God jou hart herstel. Hy het ’n plan. Hy het mense. Hy gaan aan – en Hy wil jou insluit.
Samevatting
Selfs die grootste profete word moedeloos. Maar God bly getrou. God veroordeel nie Elia nie – Hy versorg hom. God bestraf hom nie – Hy praat met hom. God ignoreer nie sy pyn nie – Hy luister, en gee nuwe perspektief.
God sê vir Elia – en vir jou: “Ek vra nie jou krag nie, maar jou hart. Ek is groter as jou perspektief. Ek werk selfs wanneer jy niks sien nie. Ek het ’n oorblyfsel – en jy is deel daarvan.”
Wanneer jy moedeloos is – weet: Jy is nie alleen nie. God sien jou. God roep jou. Hy wil jou herstel – nie net gebruik nie, maar troos. En soms, ja, gee God die wind, die aardbewing, die vuur – maar die meeste van die tyd? Kom Hy in die sagte fluistering van ’n koel windtjie. En sê: “My kind, wat maak jy hier? Kom, Ek is nog met jou. Ek is nog jou God.” AMEN
Gebed
Here ons God, U het vanoggend met ons gepraat – nie deur donderslae nie, maar deur ’n sagte fluistering. U het gekom na ons moedeloosheid toe – met rus, met waarheid, met liefde. Ons bring nou voor U: ons uitputting, ons vrees, ons vrae, ons verlange. Here, neem dit alles in U hande. Help ons om U stem te herken, selfs in die stilte.
Laat ons nie vasval in ons beperkte perspektief nie – maar leef met vertroue dat U groter sien. Dankie dat U steeds ’n oorblyfsel het, dat U kerk nie sal ondergaan nie, en dat U steeds mense stuur, en mense gebruik – selfs ons.
Sterk elke moedelose hart wat hierdie blog lees. Herinner elkeen van ons dat U sê: “Ek het vir jou ook ’n plek, ’n taak, en ’n belofte.” Ons loof U, o God van troos. In Jesus se Naam, AMEN
Seënbede
Mag die Here wat jou sien in jou spelonk,
jou versterk soos Hy vir Elia versterk het.
Mag Sy sagte stem jou lei,
Sy waarheid jou troos,
en Sy teenwoordigheid jou vul met vrede.
AMEN