PREEK SONDAG 14 SEPTEMBER 2025 UIT DIE DIEPTE

PREEK 14/8/2025 VYF LESSE UIT PSALM 130

 PSALM 130: “Uit die dieptes roep ek na U, Here, luister tog na my, Here, Wag op die ere, Israel, want by die Here is daar troue liefde, by Hom is die verlossing seker. Hy alleen sal Israel verlos van al sy sondes.”

 GEBED

Here, ons God en Vader, ons kom vandag voor U in diep afhanklikheid. Ons erken dat ons uit onsself niks is nie, en dat ons woorde, gedagtes en dade so dikwels tekort skiet. U Woord is ‘n lig vir ons pad, en ons vra dat U ons harte sal oopmaak om U stem te hoor. Ons vra dat U Heilige Gees ons sal lei en verlig terwyl ons uit U Woord lees en daaroor nadink. Mag ons nie net hoorders wees nie, maar ook daders. AMEN

Inleiding

Liewe Bloglesers, Die tema vir ons oordenking vandag is “UIT DIE DIEPTE – 5 LESSE VIR OORDENKING”. Dit is ‘n tema wat die hart van die mens tref, want wie van ons ken nie ‘n vorm van diepte nie? Miskien is dit ‘n diepte van hartseer, van siekte, van teëspoed, van stryd, of van die lewe se onsekerhede. Maar die diepte waaroor die Psalmdigter hier praat, is iets veel dieper en meer fundamenteel. Hy praat van die diepte van sy oortuiging, van sy sondes en ongeregtighede.

In Psalm 69 sê die digter ook: “Verlos my, o God, want die waters het tot aan my siel gekom. Ek het in diep modder gesink waar ek nie kan staan nie.” Hy sit vas, in die grondlose modder van sy sonde en skuld. Hy voel nie meer die grond onder sy voete nie en hy sak al verder weg. Hoe meer hy self probeer om uit die modder te kom, hoe dieper sink hy. Die digter van Psalm 130 voel hom vasgevang in hierdie modderstroom van sy oortredinge.

In hierdie preek staan ons stil by vyf werkwoorde wat die digter gebruik: Ek roep, ek bid, ek bely, ek hoop, ek vrees. Dit is die pad van die siel wat deur die genade van God hernu word – van die modder van die sonde na die lof van die verlossing.

Laat ons saam hierdie pad loop, en leer om ons eie dieptes eerlik voor God te bring.

UIT DIE DIEPTE ROEP EK

“Uit die dieptes roep ek tot U, o HERE!” Wat doen jy as jy in ‘n moeras geval het of as jy in modder vasgesit het? Jy roep om hulp. So ook die digter. Hy roep uit die dieptes van sy ellende, maar sy roep is nie hopeloos nie. Dit is ‘n hoopvolle roep, want hy roep tot die HERE, die verbondsgod, die troue en genadige God wat sy woord hou. Hy weet die Here het gesê: “Roep My aan in die dag van benoudheid; Ek sal jou uithelp, en jy sal My eer”.

Hy roep tot die God wat sy Naam oor sy lewe uitgespreek het by die doop. Hy roep tot die God wat hom al die jare gedra en versorg het, wat gedurig aan die deur van sy hart geklop het. Hy roep tot ‘n God wat ‘n Verhoorder van gebede is, ‘n God wat Hom nooit van hom afgewend het nie. Hy roep uit die dieptes van sy skuld, maar met die hoop wat in God se genade geleë is. Sy roep is ‘n daad van geloof, ‘n erkenning dat sy enigste redding buite homself lê, by die Here.

UIT DIE DIEPTE BID EK

“Here, luister tog na my stem! Laat u ore luister na my smeekgebede.” Om te roep is die eerste stap, maar die diepte van die modder vra vir ‘n volgehoue gebed. Jona, in die diepte van die see in die vis se maag, het gebid en die Here het sy stem gehoor. Jesus, in die diepte van Sy angs in Getsemane, het gebid, “en sy sweet was soos groot druppels bloed wat op die aarde geval het”. Dit is juis om daardie lyding van Jesus dat daar houvas is vir die sondaar wat uit die diepte roep en bid.

Ek verdien om deur God weggewys te word, maar om die wil van Jesus, wat ons dood onthou by die nagmaal, is dit anders. My wanhopige siel kan aan Jesus vashou en bid: “Ruk my uit die modder, en laat my nie wegsak nie; laat my gered word van my haters en uit die dieptes van die waters”. Die Here hoor die stem van ons smekinge en buig sy oor na ons. Die gebed uit die diepte is ‘n daad van absolute afhanklikheid, ‘n belydenis dat ons niks het om aan te bied behalwe ons gebroke en bedroefde harte nie.

UIT DIE DIEPTE BELY EK

“As U, HERE, die sondes sou gadeslaan, Here, wie sou dan staande bly?” Nadat ons geroep en gebid het, moet ons ons sondes bely. Hierdie is ‘n onthutsende vraag. As die Here, die driemaal Heilige God, ons sondes deeglik sou ondersoek, wie sou dan staande bly? Niemand nie. Habakuk sê: “U is te rein van oë om die kwaad aan te sien.” Ons moet geen geringe gedagtes oor die sonde hê nie. Sonde is verskriklik, dit tart en beledig die Allerhoogste Majesteit.

Hoe heilig is God en hoe groot is sy haat teen die sonde? Soveel dat die blinkende swaard van Sy heiligheid Sy liefste Seun aan die kruis moes tref. Kyk na Getsemane en Golgota. Kyk na die tekens van brood en wyn, en jy sien die heiligheid van God en jou eie walglikheid. Daarom kan ons die nagmaalstafel slegs met diepe skaamte en verwondering nader. Die belydenis “Wie sou dan staande bly?” is die deurslaggewende besef wat ons voorberei vir die nagmaal, want dit leer ons dat ons nie op onsself kan staatmaak nie, en dat ons die Here se genade absoluut nodig het.

UIT DIE DIEPTE HOOP EK

“Maar by U is vergewing, sodat U gevrees kan word.” Die digter sien geen hoop in homself nie, maar dan wys die Here hom die weg buite homself. Die digter besef daar is hoop, selfs te midde van die diepste modder. Hy roep, bid en bely met hoop, want by die Here is vergifnis. Hierdie is die ware kern van ons geloof: ons hoop is nie gebaseer op ons eie verdienste nie, maar op God se genade.

Die Psalmdigter rig sy oë na die tempel en die bloed van die offers wat heenwys na Hom wat ‘n volkome versoening sal bewerk. Dit is Jesus Christus. So ‘n mens wat sy skuld ken, sien Christus as kosbaar en onontbeerlik. Hy wat heilig en sonder sonde was, het Homself verneder tot in die diepte van die dood vir ons sondes. Sy bloed was kosbaar in die oë van Sy Vader en het ‘n volkome genoegdoening verskaf. Hierdie wete bring ‘n onuitspreeklike hoop, selfs in die diepste ellende. Ons hoop is in Hom, want Hy is ons enigste hoop en redding.

UIT DIE DIEPTE VREES EK

 “…sodat U gevrees kan word.”  Wat is die uiteindelike doel van hierdie vergifnis? Die digter sê dit is sodat die Here gevrees kan word. Die vrees waarna hier verwys word, is nie ‘n vrees van bang wees nie, maar ‘n diepe respek en eerbied vir God. Wanneer ons die heiligheid van God en die afskuwelikheid van ons sonde besef, kom daar ‘n vrees. Maar wanneer ons ook die onbegryplike liefde en genade van God in Christus sien, dan gee dit ook vrees. Ons wil God nie weer oneer aandoen nie, maar Hom vir altyd liefhê en dien as ‘n kind.

“Hulle sal bewend na die HERE en sy goedheid kom.” Die vrees is ‘n gevolg van die sien en die ontvang van vergifnis. ‘n Heilige huivering kom oor ons, en ons wil God nie meer onteer nie. Ons word bang vir die sonde en ons wil ‘n lewe lei wat Hom behaag. Dit is die doel van die evangelie: dat ons met ‘n diep en eerbiedige vrees die God wat ons vergewe het, sal liefhê en dien.

SAMEVATTING

Ons het vandag vyf lesse vir oordenking uit Psalm 130 geleer. Die digter begin in die diepte van sy sielsbenoudheid, vasgevang in die modder van sy sonde en skuld. Eerstens, hy roep met ‘n hoopvolle stem tot die Here wat sy verbondsgod is en ‘n verhoorder van gebede. Tweedens, hy bid en smeek dat die Here sy stem sal hoor, ‘n daad van absolute afhanklikheid. Derdens, hy bely sy onvermoë om voor ‘n heilige God staande te bly. Hy erken sy totale onwaardigheid en skuld. Vierdens, hy hoop, want hy besef dat alhoewel daar geen hoop in homself is nie, daar by God vergifnis is in Christus. Hy het die hoop op homself prysgegee, en het slegs gehoop op die verlossing wat die Here bied. Laastens, hy vrees die Here, want die genade wat hy ontvang het, is so onbegryplik dat dit ‘n heilige vrees en eerbied in hom wek. Hy wil nie meer teen hierdie goeie God sondig nie.

Hierdie is die pad wat elke kind van God ken, die pad van roeping, gebed, belydenis, hoop en vrees. Dit is die pad wat ons voorberei vir die nagmaal, want die sakrament bevestig vir ons hierdie waarhede: die diepte van ons sonde, en die onpeilbare diepte van God se genade in Christus Jesus. Kom dan soos jy is, met al jou ellende, en vind jou rus in Hom. AMEN

GEBED

Hemelse Vader, ons dank U vir U Woord wat ons so diep geraak het. Ons dank U vir die insig in ons eie harte, en vir die troos van U beloftes. Ons bid dat U die sade van U Woord in ons harte sal plant en dat dit vrug sal dra in ons daaglikse lewens. Mag ons altyd uit die diepte tot U roep en U vrees. AMEN

Seënbede

Die genade van ons Here Jesus Christus, die liefde van God die Vader, en die gemeenskap van die Heilige Gees, sal by julle almal wees. AMEN