PREEK SONDAG 6 JULIE 2025 LESSE OOR DIE DOOD

PREEK 6/7/2025 LESSE OOR DIE DOOD

 Gebed voor die skriflesing
Here ons God, U is die Skepper van lewe en die Een wat ons dae tel. Wanneer ons vandag uit U Woord lees, gee ons die nederigheid om te luister, die wysheid om te verstaan, en die moed om ons harte oop te maak vir U waarheid. Laat U Gees ons lei tot berou, tot hoop, en tot ’n lewe van betekenis. Spreek nou, Here, want ons wil luister. AMEN

Job 14 verse 1 & 2 : “Die mens, uit ‘n vrou gebore, se lewe is kort en vol onrus. Hy is soos ‘n blom wat oopgaan en dan verlep, ‘n skaduwee wat verbygaan en nie stilstaan nie…”

Inleiding

Liewe Bloglesers, Vandag staan ons stil by ’n tema wat ons almal raak: die dood. Dit is nie ’n onderwerp wat maklik bespreek word nie. Baie mense vermy dit; sommige ontken dit; ander vrees dit. Tog is dit deel van ons menswees – onvermydelik, onafwendbaar.

Job, ’n man wat self deur onmenslike lyding gegaan het, bring hierdie werklikheid naby Wat ’n skerp, eerlike beskrywing van die menslike lewe! Job kyk nie met romantiese bril na die lewe nie. Hy praat reguit – oor ons broosheid, ons kort bestaan, en die onrus wat dikwels ons lewens kleur.

Maar in hierdie eerlike bepeinsing lê daar wysheid opgesluit. Wanneer ons nadink oor die dood, herinner dit ons aan wat werklik saak maak. Dit help ons om ons prioriteite reg te kry, ons verhouding met God te herevalueer, en om betekenisvol te lewe – nie in vrees nie, maar in geloof. Kom ons lees vandag saam oor die wysheid wat Job ontdek het – en laat ons leer hoe om met oë van geloof te kyk na die kortheid én die kostbaarheid van die lewe.

Die skoonheid van die mens

Job begin sy beskrywing van die mens nie met veroordeling nie, maar met verwondering. “’n Mens, uit ’n vrou gebore…” Dit is ’n eenvoudige uitdrukking, maar vol betekenis. Elke mens is ’n wonderwerk van God. Ons is nie toevallig hier nie – God het ons gevorm in die moederskoot, met sorg en fyn vakmanskap. Daar is skoonheid in elke lewe, van baba tot bejaarde.

Ons menslike liggaam, met al sy ingewikkelde sisteme, is indrukwekkend. Maar meer as dit – ons is geskape na die beeld van God. Ons het die vermoë om lief te hê, te dink, te skep, te aanbid. Die mens kan drome droom, kuns skep, wysheid beoefen, en met God kommunikeer. Dis skoonheid wat verder strek as fisiese voorkoms – dit is ’n innerlike waarde wat aan elke mens gegee is deur die Skepper self.

Tog, hierdie skoonheid is broos. Job sê die mens groei soos ’n blom – ’n beeld van prag, varsheid, lewe. Maar soos ons almal weet, verwelk ’n blom vinnig. Wat vandag vol kleur en geur is, is môre verwelk, pap en verdor. Dis die tragiese realiteit van ons lewe: selfs in ons sterkste dae, is ons soos gras wat vergaan.

Tog, God sien steeds die skoonheid. Selfs wanneer ons verwelk, sien Hy die beeld van Sy eie handewerk. En ons word herinner: die waarde van ’n mens lê nie in hoe lank jy leef nie, maar in wie jy is voor God. Laat ons mekaar dan met eerbied behandel – as draers van God se beeld – en ook onsself herinner: ek is meer as stof; ek is met doel gemaak, en God noem my kosbaar.

Die mens is kort van dae

Job gaan verder: “’n Mens is kort van dae…” Hierdie woorde is eenvoudig, maar so treffend. Ons lewe is beperk. Ons bestaan is soos ’n damp wat vir ’n oomblik verskyn en dan verdwyn. Ons beplan vir dekades, maar God sê: jy het net vandag.

In die Bybelse tyd het mense reeds geleef met ’n bewussyn van die tydelikheid van die lewe. Moses bid in Psalm 90: “Leer ons om ons dae so te tel dat ons wysheid bekom.” Die mens se tyd op aarde is verganklik – nie net in lengte nie, maar in sekerheid. Niemand weet wat môre bring nie.

Dit beteken nie dat lewe minder werd is nie – inteendeel, dit maak elke dag kosbaar. Ons moet leer om die tyd wat ons het, wys te gebruik. Nie om te vrees nie, maar om te waardeer. Om elke dag as ’n geskenk van God te sien – ’n dag waarin ons Sy liefde kan beleef, Sy genade kan uitdeel, en Sy doel kan uitleef.

Wanneer ons met hierdie perspektief leef, verander alles: ons jaag minder agter tydelike dinge aan; ons waardeer mense meer; ons leef met ’n ewige oogmerk. Want uiteindelik is die doel van die lewe nie net om lank te leef nie, maar om reg te leef – in gehoorsaamheid, in geloof, in liefde. Ja, die mens is kort van dae – maar binne daardie dae kan ’n mens ‘n blywende impak maak, wanneer jy met God wandel. Want ewigheid begin nie eers ná die dood nie – dit begin vandag, met jou verhouding met die Ewige.

Sy dae is vol onrust

Job sê nie net dat die mens se dae kort is nie, maar dat hulle ook “vol onrus” is. Dis nie net dat ons lewens kort is nie – hulle is ook vol van spanning, depressie, hartseer, en worsteling. Hierdie woorde is nie vreemd vir enigeen van ons nie. Wie van ons ken nie die onrustige nagte, die bekommernisse oor gesondheid, werk, kinders, die wêreld se chaos nie?

Van geboorte tot dood is die mens se pad vol struikelblokke. Ons word gebore met ‘n eerste skreeu huil, dan leef ons in ‘n wêreld wat soms nie verstaan nie, nie vergewe nie, nie stil is nie, wat jou weer en weer laat huil soos op jou geboortedag. Die onrus kom van buite – pandemies, ekonomiese druk, geweld, oorlog – maar ook van binne: ons eie skuld, onsekerheid, verlange en vrees. Die woord “onrus” beteken nie net uiterlike konflik nie, maar ook innerlike verwarring. Hoeveel mense dra nie ’n glimlag, maar is binne vol onrus nie? Ons harte is soos stormsee – die golwe hou nie op nie.

En tog, selfs hierin is daar ‘n woord van hoop. Die Bybel verberg nie ons swaarkry nie – dit erken dit ten volle. Maar dit wys ook vir ons ‘n pad deur die onrus: die pad van rus in God. Jesus sê: “Kom na My toe, almal wat vermoeid en belas is, en Ek sal julle rus gee”.

Die mens se lewe mag vol onrus wees – maar die hart wat in Christus rus vind, sal selfs in die storm kalmte en vrede hê. Dis nie ’n vrede sonder probleme nie, maar vrede te midde van probleme. Ons vind daardie rus nie deur alles reg te kry nie, maar deur onsself in God se hande te lê. Soos Job later bely: “Ek weet dat my Verlosser leef.” En dit gee rus, selfs in die onrustige dae.

SAMEVATTING

Ons het vandag stil gestaan by die woorde van Job: “’n Mens, uit ’n vrou gebore, is kort van dae en vol onrus.” In hierdie eenvoudige sin lê ’n diep waarheid – ons lewe is broos, kortstondig, en dikwels vol spanning en pyn. Ons het gesien dat daar wel skoonheid in die mens is – ons is na God se beeld geskape. Maar daardie skoonheid is verganklik. Die lewe is soos ’n blom wat verwelk, soos ’n skaduwee wat verdwyn. En daarin lê ’n oproep: moenie leef asof jy vir altyd hier is nie. Leef met die wysheid van iemand wat sy dae tel. En ja, ons dae is vol onrus. Maar selfs daarin, is daar ’n weg van vrede – deur geloof. Deur jouself aan God oor te gee, en te sê: “Here, U is my rus.”

Laat hierdie boodskap ons herinner aan ons sterflikheid – maar ook aan ons hoop. Want al is die lewe kort en vol moeite, die Here Jesus bied ons ewige lewe, ewige vrede, en ’n ewige toekoms in Sy teenwoordigheid. AMEN

Gebed na die preek
Here, ons Vader, Vandag het U Woord ons herinner aan die broosheid van die lewe –
dat ons soos gras is wat verdor, soos ’n skaduwee wat verbygaan. Maar U het ons ook herinner dat elke lewe waarde het, omdat U ons gemaak het, U beeld in ons geplaas het,
en omdat U Seun vir ons gesterf het. Dankie dat U rus gee te midde van ons onrustige dae.
Dankie dat ons nie alleen hoef te gaan nie, maar dat U met ons is – van ons eerste asem tot ons laaste. Leer ons om ons dae te tel, sodat ons wysheid mag bekom. Help ons om met betekenis te leef, in liefde vir U en vir ander. Laat hierdie boodskap nie net in ons ore bly nie, maar wortel in ons harte, en dra vrug in ons dade. In Jesus se Naam bid ons.
AMEN

Seënbede
Mag die God van lewe jou lei op elke lewenspad, mag Christus jou rus gee in elke storm, en mag die Heilige Gees jou vul met hoop, tot die dag van volle vrede kom.
AMEN